Nëse ka ndonjë fushë ku
Kryeministri ynë ka arritje të padiskutueshme kjo është ngritja në një nivel më
të lartë e një karakteristike kulturore tonën: atë të përdorimit të gjuhës së
shumëfishtë në vartësi të bashkëbiseduesit. E quaj këtë një veti kulturore pasi
mendoj se rrethana të caktuara historike kanë bërë që ne shqiptarët ta
zhvillojmë në mënyrë veçanërisht të theksuar këtë aftësi. Nuk është këtu vendi për të shtjelluar
arsyet – një rol të rëndësishëm do të zinte jeta nën diktaturë - por mund të
them se përvoja tregon se më shumë se sa aftësinë për të krijuar një bindje, një
mendim tonin personal, një gjuhë tonën,
ne kemi vetinë e hatashme për t'iu përshtatur bashkëbiseduesit nga i
cili kemi ndonjë interes, t'i themi atij atë që ai kërkon të dëgjojë. E kemi
zhvilluar këtë aftësi deri në atë pikë saqë atë pjesën e trurit ku ruhen ato
mendime që njeriu i ka të vetat, për
të cilat investon që t’i zhvillojë dhe t’i mbrojë, tek të cilat beson dhe që,
edhe kur i ndërron, në sajë të përvojave të mëtejshme, i përmend gjithmonë si
një periudhë e mendimit apo besimit të tij, ne e mbajmë si të thuash bosh. Mund
ta krahasonim me një dhomë pritjeje që e mbajmë të pamobiluar dhe ku, sipas
mikut që na vjen, vendosim mobiliet që i pëlqejnë mikut të radhës të cilat i
nxjerrim nga një magazinë ku i mbajmë gati për t’i shtruar sipas nevojës. Ndryshe ajo mund të
quhej dhoma e hipokrizisë.
Mirëpo problemi vjen e ndërlikohet
kur na duhet të takohemi të bisedojmë me shumë persona njëherësh. Ose, siç është
rasti i politikanëve, kur duhet të
flasin në publik çka presupozon se fjalën e tyre e dëgjojnë interlokutorë të
ndryshëm. Në këtë rast, që t’i bësh qejfin edhe njërit edhe tjetrit edhe
tjetrit nuk është aq e lehtë, veçanërisht kur këta mund të kenë mendime e
besime të ndryshme, prandaj duhet qe gjuha e shumëfishtë të ngrihet në një lartësi
më të madhe, siç na mëson edhe Kryeministri ynë.
E bëra gjithë këtë hyrje për të
komentuar paradën e fundit me shqiponjë dhe bashkim kombëtar që bëri
Kryeministri Rama në Pallatin e Kongreseve me rastin e takimit të dy qeverive:
asaj tonës dhe asaj të Kosovës. Deri tani kam shkruar për një gjuhë të dyfishtë
lidhur me Kosovën: nacionaliste për shqiptarët dhe post - nacionaliste për perëndimorët.
Ne flasim rëndom për bashkimin kombëtar të shqiptarëve si çështje madhore, si çështje
e çështjeve, por njëherësh flasim edhe për respektimin e kufijve, të marrëveshjeve
ndërkombëtare, të asaj që kanë vendosur të mëdhenjtë. Formula që ka përdorur
Rama shpesh është "shqiptarët do të
bashkohen nën qiellin evropian". Askush nuk i ka bërë pyetjen se si
e mendon ai këtë bashkim në qiell dhe ndarje në tokë – ku për bashkim me serbët
dhe me grekët as që flitet, sigurisht. Por kjo është vetia e gjuhës së dyfishtë:
të gjesh fraza ambivalente ku interlokutorët të mund të dëgjojnë atë që duan të
dëgjojnë. Po ashtu, lidhur me këtë formulë, askush nuk i ka bërë Kryeministrit
një pyetje që më duket shumë e rëndësishme: po sikur të ndodhë që projekti
evropian të dështojë, që në vendet kryesore evropiane të triumfojnë lëvizjet
kundër bashkimit, a do të kryhet bashkimi
i shqiptarëve nën ndonjë qiell tjetër dhe si do të kryhet? Çfarë mund të
ndodhë në këtë rast?
Nuk e di a ka ndonjë mendim
Kryeministri për këtë, por jam i sigurt që, po t’i vijë koha, do të nxjerrë
ndonjë gjë nga magazina e tij për ta vënë në dhomën e hipokrizisë. Sepse ai është
njeri i aftë, madje shumë i aftë. Siç po e vërtetojnë edhe ngjarjet e fundit ai
është në gjendje të ulet në dhomën e hipokrizisë e t'i bëjë qejfin duke i dhënë
dashuri dhe para dhe pushtet, madje edhe t'i thotë gjeni, kategorive nga më të
përkundërta të njerëzve: edhe një intelektuali apo një politikani të vërtetë
edhe një artisti, edhe një biznesmeni të ndershëm edhe një mashtruesi ordiner,
edhe një trafikanti droge e prostitutash edhe një vrasësi apo një hajduti e të
korruptuari edhe ndonjë hallexhiu që punon përditë për bukën e gojës - e jo më
të bëjë shqiponjën sorrë dhe sorrën shqiponjë.
***
Ajo që më tërhoqi vëmendjen në
eventin e fundit gjatë vizitës së Kryeministrit të Kosovës në Tiranë, që u
zhvillua në një kohë kur kosovarët dhe shqiptarët kanë arritur pikën më të ulët
të besimit tek e ardhmja, mu për shkak të politikanëve të tyre shumëgjuhësh,
ishte një ndryshim në gjuhën e Kryeministrit që nga e dyfishtë ishte bërë e
trefishtë. Ai përdori disa tone të forta patriotike, që dallonin edhe nga gjuha
që Rama përdor me shqiptarët e këtushëm e aq më shumë nga gjuha që përdor me
evropianët. U dallua qartë, pra, edhe një gjuhe e tretë për shqiptarët e Kosovës
pasi tashmë Kryeministri ka marrë edhe rolin e babait të kosovarëve, të cilët i
mendon se jo vetëm e kanë më të madhe dëshirën për bashkim, por kanë nevojë
edhe për mbrojtjen e Shqipërisë mëmë nga padrejtësitë jo vetëm të serbëve, por
edhe të perëndimorëve.
Ku është e keqja e kësaj do të më
thotë lexuesi. Ka shumë të këqija,
por po ndalem në një: sepse kjo gjuha e tretë po ka prirjen të bëhet dominante
dhe po prodhon fenomene shumë të shëmtuara që vetëm me gjuhën e bashkimit të
evropianëve nuk kanë të bëjnë, përkundrazi, që flasin për rritjen e vlerave
antievropiane në këtë treva. Mu këto ditë
na ka dalë një këngë me një tekst të tmerrshëm patriotik: "Jemi ne, jemi ne;
vijmë nga trojet tona.
Nuk na ndan dot
askush; fluturon shqiponja.
Po thërret toka jonë, lisat edhe malet;
se
ne jemi një komb, Shqipëri e Madhe.” që sipas faqes zyrtare të Digitalb-it dhe
Top Channel-it në Facebook, do të shoqërojë Kombëtaren Shqiptare të Futbollit në
çdo ndeshje, brenda dhe jashtë vendit. Mua më duket se jemi përpara një
ekzibicioni - edhe me kontributin e ekzibicionizmit bosh të Kryeministrit
- ku një pjesë njerëzish, pikërisht
se janë më të përçarë se kurrë, më individualistë se kurrë, më të varfër se
kurrë, jo vetëm materialisht por edhe shpirtërisht dhe intelektualisht, me një
krizë të thellë identiteti individual prandaj dhe me komplekse të thella
inferioriteti kërkojnë të mbushin këto boshllëqe e nevoja duke u identifikuar në
mënyrën më infantile me tifozerinë kuq e zi. Të bëhet se këta njerëz të vetmen
mënyrë për të qenë patriotë, ndërkohë që lisat e Shqipërisë i shuajnë me sharra
dhe malet i bëjnë çimento kanë gjetur të tundin flamurin në ndonjë ndeshje
futbolli.
Më bëri shumë përshtypje para disa ditësh një gjest i tillë ekzibicioni
patriotik. E kam fjalën për atë skenën në nga stadiumet tona ku një tifoz i
doli përpara portierit të skuadrës së Apolonisë që ishte serb duke i valëvitur
para syve një flamur kuq e zi ndërkohë që këtij të ziut i duhej të priste
penalltinë. Dhe ky tifozi jo vetëm që u lejua të shkojë ta provokojë duke e përdorur
flamurin si ajo copa e kuqe që përdorin toreadorët për demat, por trajneri e
nxori edhe jashtë skuadrës sepse portieri, medemek, bëri një gjest të
antishqiptar sepse tentoi ta largojë toreadorin nga fusha. Dhe më skandalozja
ishte se askush nga kuqezinjtë shqiptarë të medieve nuk guxuan as të thoshin një
fjalë për këtë palaçollëk me flamur. Siç mora vesh pas kësaj ngjarjeje portieri
serb dhe një lojtar tjetër serb që luante po në atë skuadër u larguan nga Shqipëria.
Shikoni çfarë degradimi pra. Nuk di kur kanë ardhur lojtarët serb, por ata kanë
ardhur dhe kanë luajtur, kurse me rritjen
e këtyre masturbimeve tona detyrohen të ikin. Dhe ndërkohë Shqipëria dhe
Kryeministri ynë kërkon të hyjë në bashkimin evropian. Por të hysh në Bashkimin
Evropian do të thotë pikërisht e kundërta e përdorjes së flamurit tënd kombëtar
si cohë toreadori për të tërbuar fqinjin
- siç qe edhe flamuri me të famshmin dron mbi stadiumin e Beogradit para
disa muajsh, që Kryeministri e vuri edhe në fasadën e ndërtesë së tij me rastin
e festave.
E ndërkaq le të mos harrojmë se nga ky vend nuk po ikin vetëm futbollistët
serbë të Apollonisë. Në anën tjetër të medaljes me shqiponjë dhe Shqipëri të
madhe ne kemi të gdhendura fytyrat e kriminelëve dhe vrasësve që na kanë kapur
shtetin. Sipas meje pikërisht për shkak të asaj që këta kërkojnë të mbulojë si
gjethe fiku me shqiponja dhe flamur, me gjuhën e trefishtë, për shkak pra të
injorancës dhe varfërisë që shpreh edhe ky degradim kulturor,
po ikin nga Shqipëria e madhe për në botën e madhe edhe shumë shqiptarët.
Është koha që kush e do
sadopak Shqipërinë të mbajë në dorë një vegël pune më shumë se flamurin, të
ruajë fushat dhe malet dhe lisat e gjatë nga plehrat që u hedhim përditë mbi
shpinë, të ruajë shoqërinë nga plehërat e krimit që po e mbysin, të bëjë pra
punë që ta nderojnë këtë vend se vetëm kështu flamuri do të jetë i nderuar në
kohën dhe vendin që i përket. (Panorama, 6 prill 2015)
No comments:
Post a Comment