Parlamenti si elektroshok

Ndoqa para disa ditësh debatin parlamentar lidhur me heqjen e imunitetit. Dua të veçoj diçka që më ra në sy kësaj here ndoshta më shumë se kurrë. E kam fjalën për atë alternim të frikshëm sulmesh tek podiumi ku flasin deputetët, si kurrëndonjëherë më parë, ndoshta pse kemi kohë që s'e kemi parë Parlamentin të funksionojë si i tërë, por edhe pse polarizimi ka arritur pika kulminante. Pashë të dilte një deputet i PD, të merrte mikrofonin dhe ta drejtonte si grykë topi nga krahu i majtë i sallës dhe të qëllonte ndaj tyre me një batare retorike "kusarë", "vjedhës" "plaçkitës", duke marrë në shenjë liderin e PS që nuk ishte aty; pas atij dilte ai i PS e drejtonte topin në krahun i djathtë dhe lëshonte edhe ai bataretë me "kusarë", "vjedhës" "plaçkitës", duke marrë kryesisht në shenjë kryeministrin që s'ishte edhe ai aty. Asgjë tjetër nuk e prishi këtë alternim sulmesh delegjitimimi reciprok, asnjë parti sado e vogël, asnjë individ  qoftë që t'u thoshte psh. se të dy palët janë "kusarë" e "vjedhës", të korruptuar e ilegjitimë, se Prokuroria duhet të hetojë për të dy palët.

 Ç'lidhje ka elektroshoku me këtë do të pyesë lexuesi që ka parë titullin e këtij shkrimi. Le ta shpjegoj. Unë gjykoj se pjesa më e madhe e popullsisë - mbi 50 përqind sipas meje, - mendon, ashtu siç mendoj edhe vetë,  se të dy palët janë të korruptuar, se të dy palët janë përgjegjës për shumë bëma që i kanë ndodhur këtij vendi duke përfshirë edhe 21 Janarin, se të dy palët e kanë humbur legjitimitetin. Ndërkaq jo vetëm nuk e gjejmë veten të përfaqësuar, por jemi të detyruar të përjetojmë përditë këtë tension alternativ PD - PS, që, në raste të tilla si ky i kësaj mbledhjeje, na vendoset aq shumë dhe aq përdhunshëm mbi kokë nëpërmjet mediave që e japin "Live", saqë, personalisht, e përjetova si një elektroshok.

Problemi është se ka kohë që shoqëria është nën efektin trullosës të këtij tensioni alternativ, të këtyre elektroshokëve herë më të fortë e herë më të butë aq sa, në një farë mënyre, shumëve ose u është deformuar truri duke u bërë të paaftë për të kuptuar se gjendja normale e trurit, që mund të prodhonë atë që quhet gjykim i shëndoshë, është diçka tjetër, ose rrinë jashtë këtij tensioni në formën e indiferentizmit. Në fakt rryma alternative "O me PS, o me PD", "O me Sali Berishën o me Edi Ramën", si variant i stalinistes "O me ne, o kundra nesh"  është një dhunë psiqike e fizike, por edhe ekonomike, aq shkundëse sa duhet të jesh shumë i fortë që edhe të rrish nën efektin e saj edhe të ruash trurin e moralin nga dëmtimi i pakthyeshëm.

Ja të jap një shembull nga Parlamenti i asaj dite: thuajse njëri në dy deputetë të PD-së, kur foli, ngriti me forcë akuzën se kryetari i PS dhe i Bashkisë Edi Rama  rezulton i treti nga fundi në botë përsa i përket korrupsionit me lejet e ndërtimit. Ndonëse e besova sepse të gjithë kemi qenë dëshmitarë të aplikimit shkatërrues mbi qytet të politikës "një pallat një votë" të Kryetarit, si gazetar nuk mund të mos më tërhiqte vëmendjen fakti se na qenka bërë një studim vetëm për kryeqytetet e botës ashtu sikurse edhe fakti që autorësia nuk u citua nga asnjëri prej folësve. Kërkova pra ta gjej këtë informacion dhe më doli se e vërteta ishte ndryshe. Ekzistonte vërtet një studim i bërë nga një shoqatë "Doing Business" (e sponzorizuar nga Banka Botërore) ku bëhej fjalë edhe për korrupsionin me lejet e ndërtimit në mbi 170 shtete të botës, por aty nuk bëhej fjalë për Tiranën si e 170-ta, por për gjithë Shqipërisë si e 170 - ta. Dhe kush ka sy në ballë e ka të qartë se ky është problem i të gjithë Shqipërisë i të dy qeverisjeve po ashtu, i të dy bandave po ashtu - mjafton të shohësh masakrën që kanë bërë e po vazhdojnë të bëjnë rrotull Tiranës kryebashkiakët PD-istë.

E pra, ndonëse  kjo akuzë u ngrit aq shumë nga deputetët e PD në atë seancë të Parlamentit, askush për besë, as nga socialistët, nuk u ngrit në atë sallë të thoshte, atë që më duket gjëja më normale që duhet thënë, se ky nuk është thjeshtë problem i Edi Ramës dhe kryebashkiakëve socialistë, por edhe i Sali Berishës dhe i kryebashkiakëve demokratë e se rruga për zgjidhjen e tij nuk gjëndet nëpërmjet këtyre akuzave të ndërsjellta, por nëpërmjet rrugësh të tjera nëpërmjet të cilave edhe dënimi i të gjithë atyre që janë përgjegjës për faktin se jemi të 170-tët në nivelin e abuzimit me atë që deri dje ka qenë shtylla e ekonomisë sonë: ndërtimi. Pra, në vend së të dëgjojmë në Parlamentin, për të cilin pauajmë si taksapagues, të paktën qoftë edhe një pakicë vërejtjesh të mënçura kësisoj ne na ofrohet elektroshoku trushpëlarës "O me PD, o me PS" që amplifikohet edhe më tej nga altoparlantët e këtyre dy partive: mediat e klientëve të tyre. Rezultati është i qartë, në realitetin virtual që çdo ditë e më shumë po na imponohet, nëpërmjet elektroshokut parlamentaro mediatik dhe demostratave e manifestimve të inskenuara, si realiteti që duhet të jetojmë, duket sikur nuk ka asnjë mundësi që të dëgjojmë zëra të tjerë, dhe ky si hap për të na bindur nesër se këta zëra as nuk ekzistojnë fare.  Çmenduri totale!

Në një shkrim të para disa ditëve kam thënë se është më mirë të pësojmë këtë variant të politikës së vjetër "o me ne o kundra nesh" sesa të bijem nën thundrën e një tensioni të vazhdueshëm të një bande të vetme. Vazhdoj t'i qëndroj kësaj, por kjo s'do të thotë që të mos veme re efektin shkatërrues të kësaj politike elektroshoku si dhe nevojën urgjente (që e kam thënë e stërthënë gjithashtu) për të forcuar tërë ato institucione që këtë tension alternativ shkatërrues të mund ta kontrollojnë, përmbajnë e ta kthejnë më pas në energji ndërtuese. Përndryshe, kjo politikë, kështu shkatërruese siç është, herët ose vonë, duam apo nuk duam, do të na çojë nën thundrën e një bande të vetme, çka është edhe ëndrra finale e  atyre që e gjenerojnë. (Panorama 1 mars 2011)