Kryeministër apo kapo i Camorras shqiptare

Lexova me vëmendje intervistën e kryeministrit tonë Sali Berisha botuar me datë 29 maj në “Corriere della Sera”. Kur lexon një intervistë që kryeministri yt i jep një mediaje të huaj dhe jo pak, por gazetës më të madhe italiane, nuk ke të njëjtin disponim që ke kur e dëgjon, apo lexon, nëpër mediat e vendit. Sepse me këto të vendit, si të thuash, jemi brenda familjes. Në këto media edhe bërtasim edhe tallemi edhe shahemi, edhe themi “ky është i çmendur”, edhe themi “ky është i madh”, edhe i bëjmë hiçët gjeni dhe gjenitë hiç. Por, kur flet kryeministri yt tek të huajt, ti, si shqiptar, do s’do edhe identifikohesh me përfaqësuesin tënd të lartë, prandaj e merr shumë më seriozisht. Jo vetëm, por takon ndonjë të huaj që e ka lexuar dhe ti e di se ai nuk sheh PD apo PS tek deklaratat e kryeministrit të vendit, por qëndrimet politike të Shqipërisë dhe shqiptarëve në përgjithësi.
E pra s’më ka qëlluar të lexoj një intervistë të Sali Berishës, por edhe të ndonjë lideri tjetër që nga koha e Enver Hoxhës e këtej, ku të konstatoj se nuk identifikohem thuajse me asnjërën nga përgjigjet që i ka dhënë kryeministri im gazetarit italian. Dhe vetvetiu më erdhi të shtroj pyetjen: si ka mundësi që unë nuk identifikohem me kryeministrin tim në asgjë që ai thotë. Këtu ka një problem të madh: ose unë jam jashtë këtij realiteti, ose jam krejtësisht i papërfaqësuar, ose është kryeminstri ynë jashtë realitetit.
Le ta marrim me rradhë intervistën dhe ta komentojmë.
E para që vlen të komentohet është çështja e centralit termobërthamor. Pa pikë mëdyshjeje kryeministri ynë merr përsipër të na ndërtojë një central termobërthamor dhe na del se e vetmja pengesë që paska pasur deri tani ishte qeveria e majtë italiane, kurse tani që në gadishullin apenin është rikthyer në pushtet “luani” Berlusconi, këtë punë do ta ketë më të lehtë. Por shton edhe se, nëse nuk do qeveria italiane, ai do të vazhdojë për këtë marrëveshje me privatë. Madje nga intervista del se kryeministri ynë nuk merakoset edhe aq për energjinë e shqiptarëve, por ai kërkon ta ofrojë Shqipërinë si truallin ku do të ndërtohet centrali termobërthamor që do të prodhojë, sipas Corrieres, energji “për Italinë”. Dhe kjo vërtetohet, edhe nga ministri Tremonti i cili çuditërisht e paska njoftuar prej kohësh, sapo u bë ministër, një projekt të tillë. Vërtetohet, indirekt, edhe nga fakti se Kryeministri ynë tashmë ka arritur marrëveshje për ndërtimin edhe të disa Tec-eve ku, për të mos përmendur atë të Vlorës, spiakat ai i Durrësit (ME QYMYR!!!) që planifikohet të prodhojë 1300 MW çka, përdijeni të lexuesit, është afro baraz me kapacitetet aktuale të të gjithë Shqipërisë. Dhe kjo është më shumë se shqetësuese, është për të vënë alarmin kombëtar, pasi kjo është shenja se politika jonë po vazhdon ta trajtojë vendin si një mjet pushteti e pasurimi për disa politikanë me filozofinë “merr, plaçkit sa të mundesh për veten dhe familjen tënde e ik”, kurse një pjesë italianësh vazhdojnë ta shohin si koshin e tyre të plehërave. Me fjalë të tjera kryeminstri ynë angazhohet ta përdorë tokën shqiptare pak a shumë ashtu siç e ka përdorur Camorra Campagna-n: si truall për të hedhur ndotjet kimike të Veriut të pasur, për t’u pasuruar camorristët. Hajde doktor hajde. Edhe për çështjen e ngritjes së djegësve të plehrave italiane duket sikur i vjen keq që na qënka aprovuar ligji se, përndryshe, po të ishte për doktorin, italianët mund të digjnin edhe plehërat këtu, më ndonjë vend në bregdet pranë e pranë me Tec-in me qymyr dhe me pusin gjigant prej betoni që do të hapet për skoriet bërthamore. Po t’i besojmë gazetarit që ka intervistuar Berishën del se ky vend na qenka lokalizuar andej rrotull Durrësit, dmth. në zonën me popullsinë më të dendur të vendit dhe kjo e ka një shpjegim sepse italianëve kështu u kushton më lirë transporti.
Më poshtë gazetari e pyet kryeministrinë tonë lidhur me antarësimin në Nato. Jam në gjendje të dalloj e pranoj diferencat në qëndrimet ndaj Natos. Personalisht bëj pjesë ndër ata që nuk konsiderojnë gjë për t’u festuar futjen në një organizatë lufte, ndonëse nuk i kundërshtoj ata që thonë se kjo ka edhe aspekte pozitive. Por nuk mund të pranoj kurrsesi një përgjigje si ajo e kryeministrit tim kur gazetari e pyet se ç’mendim ka për ngritjen e bazave të Natos në Shqipëri: “Jemi gati të bëjmë çdo gjë që të na kërkojë Nato”. Kjo më duket e papërgjegjëshme. Berisha s’mund të sillet me Shqipërinë sikur të jetë pronari edhe i tokës shqiptare. Ashtu sikurse për termocentralin bërthamor, atë me qymyr etj. vendime kaq të rëndësishme kërkojnë të paktën formalisht konsultim me komunitetet në shkallë kombëtare apo lokale. Sepse të ngresh baza luftarake këtu, në një vend kaq të vogël, do të thotë jo vetëm të jesh nën shënjestër kot së koti, por edhe t’u mohosh shqiptarëve një copë territor, edhe të shkatërrosh bregdetin apo ndonjë zonë tjetër të vendit. A nuk ka dëgjuar Berisha se çfarë po ndodh në Italinë e Corrieres kundër zgjerimit të bazës së Vicencas? Si mund të marrë përsipër ai të heqë brekët e vendit të vet në këtë mënyrë fare të pakondicionuar!?
Kryeministri ynë vazhdon të flasë sikur të jetë pronari i vetëm i Shqipërisë edhe kur gazetari i Corrieres i thotë se imazhi jashtë shtetit i tij nuk është i mirë dhe i përmend tarfikun e armëve dhe Gërdecin. Ai jo vetem ua vesh korrupsionin amerikanëve, por zbulon edhe gjëra të tjera: thotë se na paska vendosur t’i japë armë gratis Afganistanit dhe se e ka bërë një gjë të tillë edhe gjatë luftës në Ballkan. Kur gazetari i kërkon se kujt, ai nxiton t’i thotë ta lerë këtë muhabet – sikur të jetë duke folur me ndonjë mik në kafene. Së pari, nga sa kemi lexuar shypin, kjo nuk na rezulton e vërtetë. Armët nuk janë dhënë gratis, por janë shitur, pa paragjykime miqësish apo armiqësish, veçse nuk dimë se në ç’farë xhepash kanë hyrë. E dyta, nëse janë dhënë gratis, pse u dashkan dhënë gratis, kur vendi ka kaq nevoja dhe, kush e mori këtë vendim për t’i dhënë gratis duhet të përgjigjet?
Por le të kalojmë më tej në intervistën skandaloze të Kryeministrit tonë. Kur bie fjala për emigrantët shqiptarë në Itali kryeministri flet sikur të ketë ardhur nga Hëna. Atij nuk i intereson fare se tani që ka ardhur në Pushtet “luani i gadishullit” në koalicion me një parti me tipare të qarta nacional - socialiste si ajo e Bosit (Lega Nord) aty ka filluar gjahu i emigrantëve në përgjithësi dhe i shqiptarëve në veçanti. Në vend që të reagojë, si kolegu i tij rumun, që ka protestuar disa herë për keqtrajtimin e bashkëatdhetarëve të tij në Itali, ai kërkon petulla me ujë: statusin e minoritetit për emigrantët atje saqë gazetari i thotë me ironi: “a mos po kërkoni që shqiptarët të trajtohen si tirolezët e jugut”, që janë popullsia më e privilegjuar e Italisë.
Edhe kur e pyetet më poshtë për Del Ponten dhe akuzat e saj kryeministri ynë jep një përgjigje aspak prej politikani: “Kjo grua nuk jep prova. Ndoshta është e afashinuar nga Agata Christi por është një imituese e keqe e saj. OKB-ka ka bërë një zgjedhje të tmerrshme me emërimin e kësaj gruaje…”. Unë e kuptoj se kryeministri nuk ka gjetur kohë të lexojë librin e Del Pontes. Mund ta kuptoj edhe maçoizmin e tij kur në çdo frazë thotë “kjo grua”, por, përderisa bën pjesë ndër ata njerëz që duhet të jenë të përgatitur për të dhënë përgjigje edhe për këtë çështje në petkun e kryeministrit të Shqipërisë, duhet të kishte ndonjë këshilltar që ta lexonte. Të paktën kapitullin për Kosovën. Sepse, në fakt, del Ponte ka dhënë shumë prova atje për faktin se Haradinaj me shokë kanë vrarë dhe frikësuar dëshmitarë shqiptarë dhe ai, nëse është vërtet i merakosur për Kosëvën dhe të drejtën, nuk duhet të qajë hallin e Haradinajt, por të kosovarëve që del se nuk qënkan në duar fort të sigurta dhe demokratike në atë vend. Kurse lidhur me akuzën për trafik organesh Del Ponte thotë vetëm se ka pasur denoncime dhe se ka kryer hetime që nuk kanë ofruar prova të mjaftueshme edhe për shkak të prokurorit shqiptar. Ai fare mirë, nëse është i sigurtë se nuk ka ndodhur asgjë e tillë në Burrel, mund të përgjigjej se shteti ynë është i gatshëm të japë të tërë mundësitë për t’u hetuar deri në fund kjo histori që të na hiqet përfundimisht njolla e një dyshimi të tillë. Mirëpo kryeministri ynë preferon të futet shpejt e shpejt në listën e atyre të pushtetëshmëve që denoncon del Ponte si pengues të drejtësisë.
Le të vijmë tani tek përgjigja mbyllëse e intervistës me të cilën përsëri nuk mund të pajtohem kurrsesi. I pyetur nëse do të vazhdojë të kandidojë Berisha përgjigjet se “në pension mund ta nxjerrë vetëm Zoti dhe populli shqiptar”. Që me “populli shqiptar” kupton votën kjo më duket e kuptueshme dhe e pranueshme, por nuk del qartë se çfarë kupton kryeministri me “Zoti”. Më shumë gjasa ka që ta ketë fjalën për ndonjë sëmundje të rëndë, përderisa flet për pension dhe jo për vdekje. Mirëpo kjo përgjigje tregon se Berisha nuk ka mësuar fare as nga përvoja e vendeve demokratike dhe as nga përvoja e vetë shqiptarëve. Nuk po përmend përvojën e vendeve demokratike, por po përmend vetëm atë tonën. A nuk e di Berisha se pasi u sëmur rëndë Enver Hoxha jo vetëm që nuk hoqi dorë nga pushteti, por nxitoi të varrosë sa më parë kë mundi e si mundi edhe nga rradhët e bashkëpunëtorëve të tij dhe askush nuk guxonte t’i thoshte se ishte i sëmurë jo vetëm fizikisht, por edhe mendërisht. A e ka parasysh ai atë thënien: “Të ruajtë Zoti mendtë”. Pushteti korrupton, pushteti zhvillon paranoja, mani madhështie, por edhe konsumon, prandaj të pushtetshmëve u duhen vendosur kufij në demokraci dhe jo të pritet vendimi i Zotit për tërheqjen e tyre.
E di që dikush do të nxitojë të më thotë: po ti që e ke mbështetur riardhjen e Berishës në pushtet, a nuk e dije se kush ishte Berisha? Nxitoj të them se kur e kam mbështetur, kam mbështetur principet që ka mbrojtur sepse ai erdhi në pushtet duke denoncuar Camorrën socialiste, duke premtuar Vlorën turistike kundër termocentraleve me naftë apo qymyr, duke premtuar ruajtjen e ambjentit dhe jo fabrika çimentoje që po gërryejnë e shkatërrojmë malet shqiptare, (e jo më centrale bërthamore), duke premtuar plane urbanistike dhe kontroll territori dhe jo bashkëpunim me shkatërruesit e territorit. Me një fjalë e kam mbështetur sepse premtoi të luftojë Camorrën dhe jo se do të bëhet kapo i Camorras shqiptare. Nxitoj gjithashtu të them se kjo nuk është një akuzë thjeshtë kundër personit Berisha, por kundër sistemit camorrist të ngritur në Shqipëri ku kryetari i qeverisë është njëherësh edhe kryetar i Camorras. Shtoj se, nga sa e kam ndjekur Berishën ve re se, veçanërisht pas Gërdecit, ndoshta për shkak të akuzave që e implikojnë familjarisht, kryeministri po bëhet totalisht autoreferencial; shikon një Shqipëri që e shikon vetëm ai, me një territor të madh sa Rusia, me kriminalitet më të pakët se Evropa, me siguri për ndërtimin e centraleve bërthamore dhe që, kur ndeshet me opinione të kundërta, nxiton të gjejë armikun kudo që nga New York Times deri tek gazetari i fundit shqiptar.
Nuk do të shkruaja kaq me dëshpërim, megjithatë, sikur të mos mendoja se me këtë historinë e centralit termobërthamor, çmenduria kamorriste duket sikur premton të kalojë të gjitha kufijtë dhe të mos konstatoja, nga ana tjetër, nënshtrimin apo komprometimin gati përfundimtar të tërë atyre që duhet t’u bien këmbanave të alarmit. Vendi duket i zhytur në një depresion dhe apati të thellë dhe, në këto kushte, mund të realizohet çdo çmenduri. Nuk çuditem sikur doktori ta quajë nesër termobërthamorin “çlirimi përfundimtar i Shqipërisë” dhe të gjithë ta duartrokasin si dikur shokun Enver. Në fakt që nga Metalurgjiku e këtej kemi pasur disa çlirime “të treta”, “të katërta”, mjafton të hedhësh sytë rreth e rrotull vendit, por ky do të ishte vërtet përfundimtari sepse, me një shpërthim të tij gërdecar, do të “çlirohemi” më në fund nga të gjitha streset dhe hallet që na kanë nxirë jetën. (Korrieri 5 qershor 2008)