Koment i një ngjarjeje “pa koment”

Skandali i fundit ne Parlament që pati për protagonistë Kryeministrin Berisha, Kryetaren e Parlamenti Topalli dhe deputetin socialist Tulant Balla bën pjesë në ato ngjarje që meritojnë diçiturën “pa koment".

Kuptimi më i drejtpërdrejtë i kësj diçiture është se ngjarje të tilla flasin vetë, madje nuk kanë nevojë as për kontekstin, ndonëse çdo ngjarje, që të interpretohet drejt, ka nevojë për kontekstin e saj. Kjo sepse konteksti ynë tashmë është i njohur, ai e ka sfondin e tij historik dhe kulturor. Skandali u dha edhe nga mediat e huaja ku besoj se, përveç përkthimit, fjalët komentuese, edhe atje, kanë qenë thuajse të panevojëshme. Për ne komenti implicit është “ja se cilët jemi” kurse për ta “ja se cilët janë”
Nëse do të duam të përkthejmë konstatimin “ja se cilët jemi” në rastin në fjalë besoj se na shkon një fytyrë e banalitetit të politikës sonë që së bashku me iracionalitetin dhe arrogancën prej kohësh denoncon vetveten, edhe me akte të tilla. Ti kthehesh nga pozitat e kryeministrit një deputeti që bën një provokim në kufijtë e të lejueshmes, paçka se banal dhe sipërfaqësor, duke e sharë më nënë e me motër në sytë e të gjithëve është shenjë alarmante. Por mua edhe më alarmante ma bëri situatën Kryetarja e Parlamentit Jozefina Topalli sepse, nëse Balla kishte marrrë përsipër të provokonte, dhe ia arriti, nëse Berisha e futi grepin e Ballës deri në angrrat e barkut dhe nxorri prej andej shumëçka nga ato që i nxjerr vetëm rakia apo tërbimi, Kryetarja e Parlamenti ishte e qetë. Jo vetëm, por ajo e ka për detyrë të ruajë gjakftohtësinë e të jetë kryetare e të gjithëve. Kurse ajo mbajti një qëndrim në krahun e palës së vet krejtësisht të padenjë për një Kryetare Parlamenti me arbitraritetin e sjelljes deri në përdorimin e fjalës “zhele” për një deputet. Jo vetëm, por skandali i saj u thellua po të kemi parasysh se edhe më pas, kur kishte kohë të këshillohej e të reflektonte, ajo vendosi për përjashtimin e Ballës duke e trajtuar Berishën si viktimë të tij ndërkohë që ky i fundit ishte protagonisti i vërtetë i skandalit.
Komenti i rëndësishëm që meriton ky akt i Topalit dhe i gjithë atyre që i dolën në krah Berishës, me në krye këtë të fundit, është se kjo ngjarje tregoi se këta njerëz i ka korruptuar keq pushteti. Ata treguan në mënyrën më skandaloze se në vendin tonë vazhdojmë të jetojmë në sistemin e pandëshkueshmërisë së të pushtetëshmëve të cilët qënien e tyre në mazhorancë e identifikojnë me të drejtën, por që kanë edhe sigurinë, që ua kanë dhënë bashkëkolegët e tyre, sot opozitarë, se edhe kur të dalin në minorancë nuk do t’u hyjë gjemb në këmbë.
Një koment i dytë, jo më pak i rëndësishëm, është ai që lidhet me dinamikën që ka shkaktuar kjo ngjarje brenda PD dhe mbështetësve të saj. Berisha dhe Topalli nuk duhet të mendojnë se një ngjarje e tillë i le indiferent njerëzit. Nuk e kam fjalën për popullin e thejshtë se ai edhe mund të jetë indiferent përdrisa ia ka futur vizën me kohë kësaj klase politike. E kam fjalën për ata njerëz që, në një mënyrë apo tjetrën, e kanë si të thuash profesion marrjen edhe me punët e politikës, ku do të fusja politikanë, intelektualë gazetarë, njerëz të shoqërisë civile. Një ngjarje e tillë i largon edhe më njerëzit e mënçur dhe të ekuilibruar prej këtij takëmi politikanësh. Shumë prej tyre sot mund edhe të heshtin, se kështu ua do intresi, por, pa dyshim, pas një ngjarjeje të tillë kredibiliteti i Berishës dhe i Topallit ka rënë edhe disa pikë më poshtë. Pas kësaj ngjarjeje ata kanë më pak besueshmëri se, në momente të vështira, që edhe mund t’u vijnë, do të sillen në emër të së drejtës dhe të interesit të përgjithshëm dhe jo të interesit të tyre personal. Madje ata nuk japin asnjë garanci se këtë interes nuk mund ta çojnë deri në kufijtë e arrogancës më iracionale. Në një kuptim më politik kjo do të thotë se Barisha dhe Topalli gjithnjë e më shumë, pas ngjarjesh të tilla, u mbeten rrotull vetëm besnikët e verbër që, më të shpeshtën, janë edhe të dhunshëm si edhe servilët më pa personalitet. Pra nëse PD në fushatën elektorale që e solli në pushtet dhe pas saj tregoi një hapje shumë të gjerë ndaj asaj pjese që, si të thuash, ishte e paanëshme, madje edhe ndaj një pjese që kishte qenë kundër saj më parë, dora dorës që ndodhin ngjarje të tilla, ku Gërdeci mbetet gjithsesi pika kulminante, shihet se ajo ngujohet në rrethin e ngushtë të militantëve të verbër. Kjo i bën edhe më agresivë liderët si Berisha e Topalli pasi mungesa e mështetjes kështu kompensohet: me agresivitet dhe arrogancë. Është një skenar i njohur dhe i provuar tashmë, ndaj të cilit kemi shumë më tepër imunitet nga ç’kemi pasur, por që, gjithsesi, është i mbarsur me plot rreziqe. (Korrieri, 31 Korrik 2008)