Mbi grevën e urisë së 10 deputetëve

Tre janë gjërat më të rëndësishme që mund të thuhen lidhur me grevën e urisë së deputetëve të LSI dhe PDK që po zhvillohet në sallën e Parlamentit qysh prej katër ditësh.
Së pari, dhe më e rëndësishmja: deputetët në grevë kanë të drejtë në akuzën se mënyra se si është ndërtuar kodi elektoral e veçanërisht lidhur me komisionin e numërimit të votës, shpreh qartë prirjen e dy partive kryesore PD dhe PS për të monopolizuar politikën, për të përjashtuar jo vetëm të ashtuquajturat parti të vogla sot, por edhe çdo përpjekje të të tjerëve nesër për të ndërtuar alternativë ndaj pushtetit të tyre. Hartimi i një ligji të tillë, ku numërimi i votës lihet në duart e përfaqësuesve të dy të mëdhenjve, është bërë dukshëm qëllimisht, me djallëzi dhe arrogancë njëherësh. Me marrëveshje të hapur, me marrëveshje gjysëm të hapur apo me marrëveshje të heshtur kjo pak rëndësi ka. Ai ligj përbën një kërcënim për lirinë e votës. Le të kujtojmë se kur bëheshin kontestimie për votën nga PD dhe PS duke përdorur edhe krahasime me vendet e botës së qytetërur kemi parë se zgjedhjet mund të konsiderohen të pavlefshme edhe kur paraqiten prova se ato janë manipuluar në pak raste. Prandaj parimi se çdokush që merr pjesë në zgjedhje, sado e vogël qoftë partia që përfaqëson apo qoftë edhe një individ i vetëm duhet të ketë sigurinë se vota e tij do të numërohet, është i shenjtë dhe duhet të jetë pikënisja e hartimit të çdo kodi zgjedhor. Fakti që LSI ka hyrë sot në grevë sëbashku me PDK për të shprehur hapur se ata nuk kanë besim tek ky sistem numërimi është komprometim i besueshmërisë së zgjedhjeve që duhet korrigjuar. Kërkesa e tyre për ndryshim të kodit zgjedhor në mënyrë të atillë që të garantohet numërimi i drejtë i votës duhen mbështetur deri në fund dhe fuqimisht.
Së dyti: Nuk mund të mohoet se përveç mbështetësve militantë greva e urisë së dhjetë deputetëve e ka lënë indiferentë pjesën më të madhe të opinionit dhe në këtë aspekt nuk mund të mos mendohet se edhe hartuesit e kodit, e kanë hartuar atë kësisoj edhe duke pasur parasysh se vullneti i tyre i mbrapshtë nuk do të hasë ndonjë rezistencë nga opinioni publik që është i topitur. Madje nuk do të guxonin ta bënin këtë sikur të ishte ndryshe. Dhe një nga arësyet e topitjes së oponionit pubik është zhgënjimi masiv në tërë klasën politike. Në këtë kontekst edhe Ilir Meta dhe Nard Noka janë pjesë e këtij zhgënjimi. Njerëzit nuk harrojnë se kur Ilir Meta ishte kryeministër dhe Nard Noka ministër i Berishës nuk e kanë vënë shumë ujin në zjarr për lirinë e shprehjes dhe për lirinë e votës, përkundrazi kanë qenë pjesë e sistemit politiko ekonomik viktimë e të cilit sot kanë rënë. Pra njerëzit nuk mund të mos mendojnë se kjo grevë është thjesht dhe vetëm pjesë e një lufte për pushtet brenda llojit. Po ashtu njerëzit nuk mund të mos kujtojnë se, kur këta kanë qenë në pushtet, asgjë socialiste nuk ka patur në politikat e Metës dhe asgjë kristiane në politikat e Nokës në kuptimin e politikave në favor të shtresave më të brishta, përkundrazi, edhe ata lidhjet i kanë me të fuqishmit e këtij vendi, me ata që janë pasuruar marramendshëm në kurriz të këtyre shtresave. Përndryshe sikur Meta dh Noka me shokë të të mos kishin këtë të kaluar në pushtet, duke patura parasysh zhgënjimin e thellë me klasën politike, sot mbështetja popullore rreth Parlamentit ku ata po bëjnë grevën do të ishte në nivele të krahasueshme me mbështetjen për grevën e studentëve në vitin 1991.
Së treti: është e diskutueshme formula që deputetët paraqisin për të garantuar numërimin e votës, dmth, duke kërkuar të kenë përfaqësuesit e tyre në komisionet e numërimit të votës. Ajo është një formulë që forcon partitokracinë ndërsa koha ka provuar se e keqja më e madhe vendit i ka ardhur e po vazhdon t’i vijë nga pushteti i pakontrolluar i partive qofshin këto një parti, dy parti apo grupe partish. Vendi ka nevojë urgjente të forcojë institucione të pavarura nga partitë që të kenë jo vetëm besueshmëri, por edhe pushtet e kontroll mbi to në emër të interesave të publikut. Edhe vetë kodi zgjedhor edhe përcaktimi i mënyrës së numërimit të votës duhet të ishte pjesë e kësaj filozofie. Ajo është kundërshtuar me argumentin se të ashtuquajturit të pavarur nga partitë politike nuk ekzistojnë. Por edhe sikur të mos ekzistojnë ata duhen krijuar. Krijimi dhe inkurajimi i yre duhet t ëkishte qenë pjesë e ecjes drejt demokracisë. Përndryshe vijmë në situata retrograde si kjo ku demokracia është reduktuar në luftën për pushtet dhe për poste midis një grushti militantësh të cilët, në luftë me njëri tjetrin, i reduktojnë edhe më hapësirate lirisë dhe demokracisë. (Korrieri, 14 nentor 2008)