Demagogjia me vizat

Dendësia me të cilën e gjen të përdorur në retorikën politike dhe mediatike shqiptare fjalën “viza”, premtimin dhe angazhimin për “të udhëtuar pa viza” në Evropë, “heqjen e vizave” është aq shurdhuese dhe aq konsensuale njëherësh saqë pakkush ndalet për ta parë me sy kritik nga frika se mos po bën ndonjë blasfemi. Edhe opozita, kur i referohet këtyre premtimeve, mjaftohet të verë në dukje se perëndimorët janë të pakënaqur nga mazhoranca dhe prandaj nuk do të na i heqin vizat, por nuk thellohet të kritikojë trukun dhe manipulimin që, sipas meje, qëndron prapa saj.
Në fakt një retorikë e tillë e kthen përmbys problematikën që lidhet me heqjen e vizave. Çfarë dua të them me këtë? Heqja e vizave, me mënyrën se si shtrohet, dhe me dendësinë me të cilën përmendet, sëbashku me fjalën “integrim”, të le të kuptosh qartazi se është vendosur në themelin e politikave të Partisë Demokratike. Kurse në të vërtetë ajo do të duhej të ishte jo në themelet, por në rrjedhojat, duhet të ishte fryt, si të thuash, dhe jo rrënjë e pemës së përparimit të vendit. Në qendër të premtimeve dhe angazhimeve të partisë në pushtet do të duhet të ishin premtimet për rritjen e cilësisë së jetën që do ta bënin Shqipërinë një vend normal, me një cilësi jete të afërt qoftë edhe me vendet më të varfra evropiane. Arritja e këtyre standarteve do të bënte që të vinte natyrshëm edhe heqja e vizave edhe kandidimi e pastaj hyrja në BE. Kurse ne shohim një situatë të përmbysur ku flitet thuajse më shumë për heqjen e vizave sesa për nevojën e ndryshimit të realitetit të vendit.
A është kjo përmbysje një gabim i pavetëdijshëm. Sipas meje është një gjë e qëllimshme. “Evropa” ka kohë që në demagogjinë e politikanëve tanë ka zëvendësuar “komunizmin” për të cilin, me humor, thuhej në atë kohë se ishte si horizonti të cilit sa më shumë i afroheshim aq më shumë largohej. Edhe politikanët e sotëm sa më shumë ua bëjnë të vështirë jetën shqiptarëve në vendin e tyre, aq më shumë u premtojnë për ikjen nga vendi i tyre për në Evropën e cila, në fakt, me këto politika, largohet nuk afrohet. Dendësia e përdorimit të premtimit dhe angazhimit për “heqjen e vizave” bazohet, pra, jo në sukseset, por në ndjenjën dhe nevojën e shqiptarëve për ta lënë këtë vend e për të shkuar në Evropë sepse këtu nuk jetohet, sepse këtu jeta është shumë e vështirë, sepse nuk ka punë, sepse nuk ke dinjitet etj. Shqiptarët ëndërrojnë të shkojnë jashtë sepse në Shqipëri janë pa punë ose paguhen mjerueshëm; shqiptarët ëndërrojnë të lëvizin pa viza sepse kështu do të mund të shkojnë të kurohen jashtë meqë sistemi ynë shëndetsor është katastrofë, shqiptarët ëndërrojnë të shkollohen jashtë pasi në shkollat tona fëmijët debilizohen; shqiptarët ëndërrojnë të lëvizin pa viza që të bëjnë turizëm sepse detrat tona po mbushen dita ditës me fekale. Dinakërisht pra, duke qenë të vetëdijshëm se kjo është gjendja, politikanët tanë më një anë premtojnë heqjen e vizave, si rrugë shpëtimi nga kjo gjendje dhe, nga ana tjetër, heqjen e vizave duan ta shesin si arrite standartesh normale jetese në Shqipëri.
Edhe më shqetësuese bëhet kjo demagogji kur ke parasysh se, për realizimin e këtij premtimi, politikanët shqiptarë janë shumë të angazhaur edhe me perëndimorët. Shqetësimi qëndron në atë se tashmë ka shenja të qarta se perëndimorët edhe mund të na i heqin vizat, veçanërisht me ngulmimin e italianëve, por kjo heqje vizash duket se nuk jepet si shpërblim për arritjet, por si shpërblim i politikave të qeverisë sonë që po u lejon perëndimorëve mundësinë e shfrytëzimit të territorit shqiptar në një mënyrë të tillë siç janë shfrytëzuar vendet e botës së tretë. Megjithë miopinë e qëllimtë të mediave, megjithë komprometimin e opozitës, nga vetë burime perëndimore dita ditës po del se konçesionet që kryeministri Berisha dhe ministri Ruli u kanë dhënë kompanive perëndimore, kryesisht italiane dhe austriake, për ndërtime tecesh, hecesh, fabrikash çimentoje, parqesh industriale, parqesh energjitike janë jo vetëm me kushte skllavëruese për shqiptarët, por janë edhe një largim i mëtejshëm i Shqipërisë nga Evropa, po të kemi parasysh se vetë Evropa sot po fillon të kryejë revolucionin e tretë industrial që ka në qendër të vet ruajtjen e ambjentit. Dhe kur ke parasysh se ndaj vizionit të integrimit të vendeve si Shqipëria në Evrope ka edhe shumë dyshime mes vetë perëndimorëve nuk mund të mos të të rritet shqetësimi se ky hendek i thelluar nesër mund të bëhet edhe shkaku i refuzimit të hyrjes së Shqipërisë në Evropë ose, në rast hyrjeje, si përdorimi i saj si koshi i plehërave të Evropës.
Të hysh në Evropë “pa viza” do të thotë të ngushtosh diferencën që kemi në vendin tonë në krahasim me Evropën dhe jo t’i bësh shqiptarët të ëndërrojnë të shkojnë në Evropë pasi “ky vend nuk bëhet”. (Korrieri, 30 shtator 2009)