Kohët e fundit në kampin opozitar janë shtuar akuzat ndaj atyre,
që deklarojnë nëpër media se “janë të gjithë njëlloj”. “Si mund të jemi ne
njëlloj me këta, që futën kriminelët në Parlament, që kanabizuan krejt
Shqipërinë!” – formulohet me dy fjalë kritika. “Ju jeni antiopozitarë, të
shitur, punoni për Edi Ramën.” – shtojnë të tjerë, edhe më agresivë. Meqë së
fundi këto akuza i dëgjova direkt nga Lulzim Basha në emisionin “Studio e
hapur”, ndiej përgjegjësinë publike t’i jap përgjigje edhe me të shkruar, për
faktin se më duket një çështje tejet e rëndësishme (lexo shkrimet poshte
Lapsi.al). Së pari, po bëj një konstatim: edhe Edi Rama me taborin e tij u ka
drejtuar, fjalë për fjalë, të njëjtat akuza kur ishte në opozitë atyre që
shpreheshin se “janë njëlloj”. Kjo akuzë, fatkeqësisht, thjesht provon atë që
them: njëllojtësinë. Sepse te të dyja palët gjen mendësinë e vjetër enveriste,
sipas së cilës “kush nuk është me mua, është kundër meje,” që çon pastaj në një
politikë lufte llogoresh, që duhet të përfundojë me asgjësimin e tjetrit.
Veçanërisht kur u drejtohet gazetarëve, që duhet t’i njohin e respektojnë si
pushtet i pavarur, kjo akuzë bëhet edhe më problematike.
Thënë kjo nuk i shpëtojmë, megjithatë, nevojës për t’iu përgjigjur
një pyetjeje themelore, që shtrojnë këta kritikë. “Ti thua se, meqë këta janë
të gjithë njëlloj, duhet ngritur një forcë e tretë. Mirëpo, meqë edhe ti e
pranon se kjo situatë që po përjetojmë me Edi Ramën dhe rilindasit është më e
keqe se ajo më parë, dhe, duke e parë se parti si Libra e Blushit nuk patën
sukses, përkundrazi, po vdesin, a nuk mendon se e vetmja mundë- si është të
mbështetësh këtë opozitë, pavarësisht rezervave ndaj saj? Përndryshe, a nuk
rezulton se duke thënë “janë të gjithë njëlloj” frenohet çdo proces politik,
ndihmohet statukuoja d.m.th. pushteti i Edi Ramës? Përndryshe, si e mendon ti
procesin, që mund të na nxjerrë nga kjo rrugë drejt humnerës”.
Përgjigjen po e jap duke iu referuar një deklarimi që bënte së
fundi për Trumpin, regjisori amerikan Michael Moore, – por duke e ftuar
lexuesin të ketë gjithmonë parasysh dallimet midis SHBA dhe Shqipërisë. Moore
shkruante: “Ai nuk është mirë; ai është një narçizist malinj dhe një sociopat
aktiv. Dhe, duke qenë se zotëron kodet e lëshimit të armëve bërthamore, ai
është një rrezik i veçantë për njerëzimin”. “Por – vazhdon më poshtë Moore –
problemi ynë shkon shumë përtej një presidenti sociopat […] misioni dhe puna
jonë është që të rrëzojmë sistemin e mashtrimit që ka prodhuar Trumpin.”
Bashkohem me opozitën lidhur me rrezikshmërinë e veçantë të sociopatit aktiv
Edi Rama (ndonëse, shyqyr Zotit, ai nuk ka në dorë të rrezikojë botën, por
vetëm Shqipërinë). Por ndahem me të, për sa i përket pikërisht procesit
politik, që ajo ka vënë në jetë për të rrëzuar Ramën, proces që, sipas meje,
duhet të lidhet medoemos me rrëzimin e “sistemit të mashtrimit”. Sipas gjykimit
tim, në kushtet aktuale “sociopati” me “rrezikshmëri të veçantë” nuk duhet parë
kurrsesi i ndarë nga pika kulminante e rrezikshmërisë që ka arritur sistemi ynë
i mashtrimit. Madje, gjykoj se ai sot – ndryshe nga Trumpi në SHBA – as nuk
mund të rrëzohet si politikan sociopat, pa u goditur ai sistem mashtrimi.
Le ta shtjelloj idenë time.
Gjykoj se, që të nxjerrë diagnozën e saktë dhe terapinë e saktë,
opozita duhet jo vetëm të shtrojë pyetjen: si ka mundësi që ne kemi në krye të
vendit një mashtrues të tillë politik, por të shkojë më tej në pyetjen: si ka
mundësi që edhe paraardhësit e tij kanë qenë mashtrues? Me një fjalë, ajo duhet
të zbresë te rrënjët e Ramës, sistemi i mashtrimit ekonomik, i ndërtuar qysh
herët – edhe me kontributin e saj të madh – që sot me Ramën në krye ka kaluar
në një fazë edhe më kriminale, me pastrimin e parave të drogës dhe jo ta ndalë
akuzën për drogën deri te blerja e votës me paratë që ka grumbulluar Saimir
Tahiri me policinë dhe sensibilizimin e ndërkombëtarëve për këtë. Le ta
ilustroj idenë time me skandalin e fundit që ka shpërthyer, Armon. Ai flet për
dy biznesmenë, të cilët kanë ndërtuar skema mashtrimi për të rrjepur
shqiptarët. Sot flitet për një shifër mbi 700 milionë euro borxhe dhe taksa të
papaguara, – pa llogaritur fitimet e nxjerra me shitjen e naftës së përzierë.
Këtë shifër e kanë krahasuar me paratë që humbën shqiptarët në krizën e
piramidave mashtruese, por krahasimi duhet të shkonte edhe më tej: se këto
skema nuk janë gjë tjetër, veçse forma më të sofistikuara mashtrimi të skemave
piramidale të viteve ‘90. Te skema Armo, që është vetëm një molekulë e sistemit
tonë ekonomik të mashtrimit, nuk mund të mos të të bien në sy disa elementë të
përbashkët me molekulat e tjera: se kryeministrat janë bërë palë me këta
mashtrues; se institucionet bankare çuditërisht i kanë nxjerrë paratë (e
qytetarëve) pa bërë asnjë hetim se kujt po ia jepnin borxh ato; se të dy kanë
qenë edhe pronarë mediash; se na prezantohen sikur kanë prapa investitorë të
huaj që dalin pastaj se janë ata vetë. Por, vini re, ka edhe një element të
rëndësishëm të përbashkët. Mashtruesi i parë i skemës Armo, që shahet sot nga
Rama, i ka filluar “bizneset” në kohën e PS-së, madje cilësohej nga Berisha,
asokohe opozitar, si “Kontrabandisti më i madh i karburanteve.”; e megjithatë,
kur Berisha erdhi në pushtet, e ndihmoi në privatizimin e Armos. Edhe i dyti ka
një histori të ngjashme bashkëpunimi të vjetër me të dy palët.
Shkurt, nuk është vështirë të konkludosh se ne kemi të bëjmë me
një sistem mashtrimi ekonomik që ka, si anë tjetër të medaljes, mashtrimin
politik. Nuk është vështirë të deduktohet se një sistem i tillë nuk e ka për
gjë të përdorë edhe krime të tjera sipas logjikës “krimi ndjell krimin”. Ja pse
kemi arritur te futja galopante e trafikantëve të drogës në ekonomi – për
rrjedhojë edhe në politikë – e te rreziqet që na kanosen në të ardhmen nga ky
sistem kriminal. Terrori urban që po ushtrohet nëpërmjet projekteve të kullave
në Tiranë si dhe nëpërmjet lejeve të panumërta që jep Erjon Veliaj – mashtrim
ky i hapur pasi votën e morën me “zero ndërtime” – nuk është thjesht tekë e një
sociopati dhe mashtruesi, as thjesht etje për t’u pasuruar personalisht
nëpërmjet korrupsionit Rama e Veliaj. Ai është edhe e vetmja rrugë, që i ka
mbetur këtij sistemi kriminal për të qëndruar në pushtet.
Sociopatia e Ramës sot shfaqet si papërgjegjshmëri ekstreme, që u
përgjigjet nevojave ekstreme që ka sistemi.
Ka opozitarë që më thonë se ai është i vetmi, që mund ta marrë
përsipër poshtërsi të tilla si kriminalizimi total i policisë, kapja totale e
drejtësisë, dhënia e lejeve të tilla monstruoze – gjëra që s’i ka bërë Berisha
e Basha, të paktën jo në këtë shkallë.
Personalisht mendoj se papërgjegjshmëria e Ramës si shofer është
problem i madh sigurisht, por mendoj gjithashtu, se ai do të frenohej menjëherë
sikur të mos ishte papërgjegjshmëria e oligarkëve dhe kriminelëve, që po e
furnizojnë makinën me karburant. Problemi është se opozita bën sikur nuk e sheh
këtë realitet dhe e përqendron tërë betejën me sociopatinë e Edi Ramës. Kjo
ndodh më së shumti pasi është e komprometuar edhe vetë nga sistemi i
mashtrimit, dhe pjesërisht pasi as nuk arrin të mendojë se mund të vijë në
pushtet pa oligarkët e tij (lexo shkrimin poshte/ lapsi.al). Por ajo nuk ka
arritur të kuptojë se nëpërmjet çimentos së kullave, koncesioneve
dhjetëravjeçare, lejeve për hidrocentrale etj., sot, Rama po çimentohet si
shofer i vetëm i sistemit; se ky sistem, që deri dje mbante edhe opozitën si
shofer rezervë, (kur njëra kokë kontrollonte Tiranën tjetra Shqipërinë) sot
është i tëri nën kontrollin e tij. Në këto kushte, opozitës i mbetet ose të
bëjë fasadën se gjoja kemi demokraci, derisa sistemi me shoferin e çimentuar në
timon të na çojë të gjithëve në humnerë, ose të transformohet realisht dhe
thellësisht në vetvete dhe aksione, për ti bërë balle këtij rreziku. (Panorama, 8 shkurt 2018)
No comments:
Post a Comment