Çfarë interesash mbron Yuri Kim në Shqipëri

Në një intervistë me Sokol Ballën ambasadorja amerikane Yuri Kim, si përgjigje ndaj gazetarit që kërkoi t’i fliste për rolin dhe qëndrimin e ambasadës në zhvillimet në Shqipëri, tha (po e perifrazoj): unë jam këtu për të mbrojtur interesat e shtetit tim, zhvillimet në Shqipëri janë punë dhe detyrë e shqiptarëve, por, (shtoi) ne do t’ju ndihmojmë.

Nuk mund të mos e kujtoja këtë pohim të saj duke lexuar deklaratën e fundit ku ambasadorja bënte thirrje që të ndalojë fushata kundër SPAK-ut e cila, sipas saj, paska për synim të ndihmojë kriminelët e njohur.

Si intelektual dhe gazetar i përfshirë për 30 vjet në zhvillimet shqiptare e që ka akuzuar – me sa ka mundur –  edhe sundimin në Shqipëri të kriminelëve e narkotrafikantëve që kanë kapur shtetin e mediat, u ndjeva i sulmuar nga kjo deklaratë e ambasadës, pasi disa ditë më parë, kisha dhënë një opinion kundër SPAK-ut. Me dy fjalë duke komentuar sulmin ndaj Ora News thashë opinionin tim se qëllimi i këtij veprimi nuk është drejtësia, por të përçojë mesazhin e regjimit:  nëse je me mua të bëj amnisti fiskale, nëse je kundër meje të lëshoj kundra SPAK-un. E argumentova këtë me selektivitetin e SPAK-ut, që  nuk heton burimin e parave të atyre që po ndërtojnë grataçiela në Tiranë, që sipas shumë burimeve, direkte dhe indirekte, janë pastrim i parave të krimit në bashkëpunim me pushtetin lokal e qendror. Sikur të kisha kohë të argumentoja jopavarësinë e SPAK-ut do të shtoja edhe një argument tjetër,  që ka mbizotëruar në media kohët e fundit:  se hetimet lidhur me vjedhjen e votës e çuan atë më shumë tek komisionerët e opozitës ndërkohë që dihet edhe botërisht se në përgjimet e dosjeve të Durrësit dhe të Dibrës dalin me zë të përfshirë, në bashkëpunim me kriminelë dhe trafikantë, liderët e partisë në pushtet.

 Pra “fushata” ime kundër SPAK-ut është se ai, sëbashku me policinë, po vepron, si instrument i narkoshtetit jo për të dënuar kriminelë, por për të forcuar kriminelë edhe më të fuqishëm e më të rrezikshëm. Kjo akuzë është në vazhdën e kritikave që kam bërë me kohë se qëllimi i Reformës në Drejtësi, e mbështetur edhe nga amerikanët,  ka qenë kapja e drejtësisë nga Rama. Dhe me ç’po na shohin sytë tashmë duhet të jesh ose shumë naiv, ose shumë i painformuar, ose shumë i keqinformuar, ose të kesh interesa të tjera nga ecuria e demokracisë në Shqipëri që të mbështetësh “punën e pavarur dhe profesionale të Policisë së Shtetit dhe SPAK-ut” - sikundër u shpreh ambasadorja në deklaratën e saj.

Këtë deklaratë nuk mund ta gjykosh kurrsesi si “ndihmë” për  zhvillimet demokratike në Shqipëri  jo vetëm për çka thashë më sipër, jo vetëm për faktin që një ambasadë e huaj ndërhyn arbitrarisht në çështje konkrete të drejtësisë, duke përcaktuar se cilët janë kriminelët, çka shkel principet e pavarësisë së drejtësisë, të respektimit të pafajësisë deri në gjyqin përfundimtar, por edhe për faktin se akuzon gazetarët se janë të sponsorizuar nga kriminelë duke i bërë kësisoj presion atij pushteti që e ka për detyrë të investigojë e të verë nën syrin kritik punën e pushteteve të tjera. Me këtë nuk dua të laj mediat nga shumë mëkate që ato kanë që nga origjina e lindjes së tyre dhe jo pak gazetarë që i bëjnë këto punë. Por, përsëri, dua të ngulmoj se, nëse Ambasada do të kontribuojë vërtet në luftën kundër krimit dhe për media të pavarura nga krimi, duhet të ngulmojë që hetimet e SPAK-ut të fillojnë tjetërkund,  në adresën e kriminelëve të panumërt dhe mediave të panumërta të lidhura me regjimin, që janë sot rreziku më i madh i ekonomisë së shëndoshe dhe i mediave të shëndosha në Shqipëri, pasi dihet se peshku qelbet nga koka. 

Jo më larg se disa ditë më parë, Gudrun Steinacker, një ish- kolege gjermane e Yuri Kim, që ka shërbyer deri më 2016 si ambasadore, deklaronte se “është koha e një rishikimi urgjent të politikave evropiane në Ballkanin Perëndimor, pasi sfida e transformimit të tij në shtete liberale demokratike ka dështuar”; ajo bënte thirrje për  “t’u treguar vendin elitave të korruptuara të Ballkanit Perëndimor”. Sigurisht këto fjalë ajo nuk mund t’i deklaronte në kohën që punonte si ambasadore, pasi do të shkonte kundër gjuhës së diplomacisë dhe ndoshta “interesave të shtetit të vet”. Në këtë kuptim, një heshtje e ambasadave për çka ndodh në Shqipëri, ku gjendja është më e rënda në rajon përsa i përket problemeve që ngre Steinacker, edhe mund të justifikohet. Por që ambasada e një vendi demokratik si SHBA të inkurajojë një qeverisje,  që, sipas Steinacker, mund të quhet (varësisht nga këndvështrimi) “demokraci hibride”, “kleptokraci”, “sundim i karteleve”, “shtet mafioz” (narkoshtet sipas meje) më duket tejet problematike dhe, për më tepër, në kundërshtim edhe me interesat afatgjata të shtetit e të popullit amerikan. (Panorama, 10 gusht 2020)ga ecuria e demokracisë në Shqipëri që të mbështetësh “punën e pavarur dhe profesionale të Policisë së Shtetit dhe SPAK-ut” - sikundër u shpreh ambasadorja në deklaratën e saj.

Këtë deklaratë nuk mund ta gjykosh kurrsesi si “ndihmë” për  zhvillimet demokratike në Shqipëri  jo vetëm për çka thashë më sipër, jo vetëm për faktin që një ambasadë e huaj ndërhyn arbitrarisht në çështje konkrete të drejtësisë, duke përcaktuar se cilët janë kriminelët, çka shkel principet e pavarësisë së drejtësisë, të respektimit të pafajësisë deri në gjyqin përfundimtar, por edhe për faktin se akuzon gazetarët se janë të sponsorizuar nga kriminelë duke i bërë kësisoj presion atij pushteti që e ka për detyrë të investigojë e të verë nën syrin kritik punën e pushteteve të tjera. Me këtë nuk dua të laj mediat nga shumë mëkate që ato kanë që nga origjina e lindjes së tyre dhe jo pak gazetarë që i bëjnë këto punë. Por, përsëri, dua të ngulmoj se, nëse Ambasada do të kontribuojë vërtet në luftën kundër krimit dhe për media të pavarura nga krimi, duhet të ngulmojë që hetimet e SPAK-ut të fillojnë tjetërkund,  në adresën e kriminelëve të panumërt dhe mediave të panumërta të lidhura me regjimin, që janë sot rreziku më i madh i ekonomisë së shëndoshe dhe i mediave të shëndosha në Shqipëri, pasi dihet se peshku qelbet nga koka. 

Jo më larg se disa ditë më parë, Gudrun Steinacker, një ish- kolege gjermane e Yuri Kim, që ka shërbyer deri më 2016 si ambasadore, deklaronte se “është koha e një rishikimi urgjent të politikave evropiane në Ballkanin Perëndimor, pasi sfida e transformimit të tij në shtete liberale demokratike ka dështuar”; ajo bënte thirrje për  “t’u treguar vendin elitave të korruptuara të Ballkanit Perëndimor”. Sigurisht këto fjalë ajo nuk mund t’i deklaronte në kohën që punonte si ambasadore, pasi do të shkonte kundër gjuhës së diplomacisë dhe ndoshta “interesave të shtetit të vet”. Në këtë kuptim, një heshtje e ambasadave për çka ndodh në Shqipëri, ku gjendja është më e rënda në rajon përsa i përket problemeve që ngre Steinacker, edhe mund të justifikohet. Por që ambasada e një vendi demokratik si SHBA të inkurajojë një qeverisje,  që, sipas Steinacker, mund të quhet (varësisht nga këndvështrimi) “demokraci hibride”, “kleptokraci”, “sundim i karteleve”, “shtet mafioz” (narkoshtet sipas meje) më duket tejet problematike dhe, për më tepër, në kundërshtim edhe me interesat afatgjata të shtetit e të popullit amerikan. (Panorama, 10 gusht 2020)